خوشا شیراز و وضع بی مثالش…خداوندا نگه دار از زوالش

تو سالن جلسات شورای شهر شیراز نشستیم… نماینده یکی از مشاورای شهرسازی داره طرح رو واسه اعضای شورا توضیح می ده…سی نفری تو جلسه نشستن

تو این دوره شورای شهر شیراز یه دختر حدودا بیست و پنج ساله به لحاظ رای جزو نفرات اول شهر بود…تو شهر معروفه به خانوم فتو شاپی…فوق دیپلم معماریه از دانشگاه پیام نور…یه دختر لوند و خوش سر و زبون…از اونا که دل جماعتی رو می بره و برنمی گردونه!!! وسطای جلسه یه لحظه متوجه شدم همه این جماعت شهرشناس خدانشناس خیره شدن به صورت لوند و دلبرانه این دخترک بیست و پنج ساله ای که حالا رئیس کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر شیراز هم هست…یه دفعه یادم اومد تو چه روزگار جذابی زندگی می کنم…تو مملکت گل و بلبل…کنار جسد پوسیده حافظ، حدود سی نفر جمع شدن تا واسه سرنوشت بیست سال آینده شهر شیراز تصمیم بگیرند…جماعت مبهوت و خواب زده…یاد یه مصرع از حافظ افتادم:

می خواره و سرگشته و رندیم و نظر باز…هر کس که چو ما نیست در این شهر کدام است

خدا لعنتت نکنه خواجه شمس الدین محمد! یادم اومد که منم از همین قماشم ناگزیر… شاید اون ترک شیرازی که دل حافظ رو به دست آورد و سمرقند و بخارا رو بر باد داد هم یه چیزی تو مایه های همین خانوم فتوشاپی بوده…شاید حافظ هم از خودمون بوده؟ کی می دونه؟…یه آدامس اوربیت سفید انداختم تو دهنم و منم به خیل خیره شدگان پیوستم

.

.

.

پ.ن: شاید از روایت این اتفاق متاسف باشم .اما یه چیزی همیشه هست که اشتباه نمی کنه و اونم واقعیته…واقعیته که دور ما می چرخه…واقعیتی که فرضیه های ما رو دور می زنه…حضور اون دختر بی کفایت اما زیبا تو صحن علنی شورای شهر خود خود واقعیته …مصداق این مصرع حافظ که میگه: هر کس که چو ما نیست در این شهر کدام است
.
.
حالا این تماشا و خیره شدن حق ما نیست؟ مگه کی به این دختر رای داده؟ فکر می کنین واسه حل مشکلات شهرشون بهش رای دادن؟ نه! واسه همون تماشا و واسه خیره شدن بهش رای دادن…بعد حداقل ده جلسه تخصصی که با این دختر داشتم مطمونم که یه احمق زیباست و حیف از شهر شیراز و کمیسیون معماری و شهرسازیش که این رئیسشه…بگذار تا از مقابل روی تو گذریم…دزدیه در شمایل خوب تو بنگریم که غیر این به کار دیگه ای نمی یای خانوم فتو شاپی